{نشست اول: چرا رویکرد سیستمی نوآوری؟}
در ابتدا، دکتر ماندانا آزادگانمهر بعد از معرفی شرکتکنندگان جلسه، برگزاری و گفتمان سازی در این جلسات را تلاشی برای ایجاد حساسیت و مطالبه عمومی در سطوح مختلف در مورد موضوعاتی مثل حفاظت محیط زیست، مدیریت منابع آب ، گذار به انرژیهای پاک و ...معرفی کردند و از تغییر انتظارات از نوآوری، نه صرفا به عنوان منبع رشد اقتصادی و خلق ثروت، بلکه به عنوان راه حلی برای اهداف پایداری- حفظ و استفاده بهینه از منابع، عدالت اجتماعی و..-صحبت نمودند.
دکتر میرعمادی در ارائه خود، با عنوان "چرا رویکرد سیستمی به نوآوری؟" پارادایمهای نظری رایج و سیر تحولی آنها را از رویکردهای نئوکلاسیک تا سیستمی و تحول خواه را معرفی نمودند و چرخش پارادایمی که به زعم بعضی صاحبنظران در این زمینه به وقوع پیوسته را تشریح کردند. ایشان تمایز میان این رویکردها را از جنبه¬هایی مثل اهداف و محورهای سیاستگذاری، بازیگران اصلی و ماهیت نوآوری مورد قیاس قرار دادند.
در ادامه دکتر علی صمیمی پیرو همین مساله، از دید بنگاهی به موضوع پرداختند و به تعریف مسولیت اجتماعی بنگاه¬ها نیز اشاره کردند. ایشان همچنین به مساله فناوریزدگی بیش از اندازه و مشکل بودن ماموریت سازمانها در نیل به اهداف توسعه پایدار، در قیاس با اهداف فنی، با توجه به ابعاد اجتماعی آن پرداختند.
همچنین دکتر بهبود برقعی نیز بر لزوم توجه به بستر و تفاوتهایی که باید در زمینه مطالعات گذار میان کشورها مورد توجه قرار بگیرد، تاکید نمودند و همچنین در مورد تلفیق بینشهای حاصل از رویکردها با توجه به اصول هستی شناسی و معرفت شناسی هرکدام صحبت کردند.
️ در انتهای گفتمان حاضرین در مورد انتقاداتی که به رویکرد سیستمی- به عنوان چارچوب فکری رایج سیاستگذاری- در مواجهه با مسائل بغرنج چند وجهی همچون مسائل زیست محیطی، انرژیهای پاک، بحران آب و ... وارد است بحث کردند و مقایسه نسبتا جامعی میان نگرش نظامهای نوآوری و نظریههای جدید مدیریت گذار و صورت گرفت. امکان تلفیق این رویکردها بررسی شد و در نهایت مهمترین سوال مخاطبین در مورد "امکانپذیری انطباق نظریههای مطرح در جوامع علمی جهانی، با شرایط ایران، به عنوان کشوری که از لحاظ توسعهای در مرحله متفاوتی از کشورهای خواستگاه این نظریهها قرار دارد"، به عنوان یکی از اصلی ترین سوالاتی که این سلسله نشست به دنبال پاسخگویی به آن خواهد بود، مطرح شد.